Sjaal omgeslagen, muts op, bandje vast, bestelling gecontroleerd,ipod aan, sleutel om, een flinke trap tegen de kickstart en los! Totale vrijheid wordt deel van mij, er is maar een doel en dat is het adres dat in een slordig handschrift op het bonnetje staat gekrabbeld. Gevoelstemperatuur is -15 maar ik ken wel erger, het is al Maart inmiddels, veel langer kan het toch niet duren voor de zon zich laat zien?
Terwijl dreunende beats mij begeleiden begint het langzaam te sneeuwen, ik ben inmiddels al op de helft van mijn route. Mogelijke wisselgeld bedragen heb ik intussen al in mijn hoofd berekend en ik begin de kou nu toch wat te voelen. Achter mij bevindt zich een vierkante bak met daarin een heerlijke pizza, een patatje met en een frikadel speciaal, heel wat warmer dan ik in ieder geval. De finish is in zicht en ik gooi de Peugeot Ludix op de stoep en pak de bestelling uit zijn compartiment.
Een vaste klant en een klein fooitje verder rijd ik weer terug door de kou. De sneeuw is inmiddels gestopt en gelukkig niet blijven liggen. Ik droom gaandeweg over de zomer waarin ik mijn Ludix over dijk en strand manoeuvreer met zomerse Ibiza house classics in de oren. Geen jas, zonnebril op en een graad of 15 branden op mijn inmiddels gebruinde huid. Pizzabezorger, een droombaan.
