“Wat een held!” lees ik in een van de reacties op Voetbalzone. Het betreft hier Mario Balotelli die met een zeer fraai doelpunt met zijn club AC Milan met 1-0 de overwinning heeft behaald. Prachtig doelpunt inderdaad, was het eerste dat in mij op kwam. Toen besefte ik me echter dat Mario daardoor nou niet bepaald een held was geworden. Want wat is nu eigenlijk een held in deze tijd?
Van Dale omschrijft helden als volgt:
held (de; m,v; meervoud: helden)1iem. die uitblinkt door moed: held op sokken quasiheldhaftig iemand; hij is geen held inhet rekenen niet erg goed in2hoofdpersoon: de held van een roman
Iets zegt mij dat dit toch iets anders is dan het maken van een prachtig doelpunt of in andere recente internet voorbeelden: het maken van een goede grap, het uitmuntend spelen van de gitaar of het heel snel opdrinken van meerdere biertjes. Het woord held is dus een goed voorbeeld van modern taalverval. De betekenis die het woord heeft is niet langer relevant aan het gebruik daarvan. Dagelijks zijn er vele echte helden actief die mensen uit autowrakken tillen, drenkelingen redden of mensen uit een brandend huis halen. Vreemd genoeg halen dergelijke helden echter veel minder het nieuws omdat het “normaal” is geworden dat dit gebeurd. Daarom roep ik mijn kleine groep lezers op om deze mensen af en toe in het zonnetje te zetten, uit te lichten en naar voren te schuiven. Tenzij ze daar helemaal geen behoefte aan hebben natuurlijk.
En natuurlijk Mario, stiekem ben je best wel een baas! Maar dat woord behandelen we een andere keer wel.
Raar, iets verder in je blog lees ik dat je schrijft over ‘Britse helden’, maar het gaat slechts over Mumford & Sons.
Jammer dat moderne taal verval.
Exact, ik ben dan ook niet het beste voorbeeld. Dat is ook niet het idee achter dit bericht trouwens.